انواع ما»

انواع ما»:

1. استفهامیّة: این نوع ما» همیشه در ابتدای جمله می­آید و معنای چه چیزی؟» یا چیست؟» می­دهد.

ما بیدک؟ ! چه چیزی در دستت است؟

2. موصول: اغلب در میان جمله می­آید و معنای آنچه» یا چیزی که» می­دهد.

أنفِقوا مِمّا تُحبّون ! از آنچه دوست دارید انفاق کنید.          (مِن + ما ! مِمّا)

3. شرط: در ابتدای جمله می­آید و حتما بلافاصله در جلوی آن، فعل می­آید. این نوع ما» معنای هر چیزی که» یا هرچه» می­دهد.

ما تُنفِقوا یَعلَمْهُ اللهُ ! هر آنچه انفاق کنید، آن را خداوند می­داند.

4. نافیة: اغلب بر سر فعل ماضی می­آید و گاهی بر سر فعل مضارع و جمله اسمیه می­آید و معنای آن را برعکس می­کند.

5. تعجبیّة: برای بیان تعجب معمولاً از ساختار ما أفْعَلَ .» استفاده می­شود. به ما» در ابتدای این ساختار ما» تعجبیّة گفته می­شود و معنای چقدر» می­دهد.

ما أجملَ هذه الغابات! ! این جنگل­ها چقدر زیبا هستند.

ما أکثر آیاتِ الله فی الأرض ! آیات خداوند در زمین چقدر زیاد است.